تحریم بهشت (قرآن)

---

خداوند در مقام انذار مشرکین آنان را از ورود به بهشت ممنوع کرده وجایگاهشان را دوزخ دانسته است.

۱ - ممنوعیت ورود مشرکان به بهشت

---

خداوند بهشت را بر مشرکان تحریم کرده است.
.... وقال المسیح یـبنی اسرءیل اعبدوا الله ربی وربکم انه من یشرک بالله فقد حرم الله علیه الجنة.. مسیح گفت: ‌ای بنی اسرائیل ! خداوند یگانه را، که پروردگار من و شماست، پرستش کنید! زیرا هر کس شریکی برای خدا قرار دهد، خداوند بهشت را بر او حرام کرده است.

۲ - شرک نصارا

---

نصارا در این حرف و در کیفیت شرک به خدا و اینکه مسیح دارای جوهر الوهیت است مختلفند، طائفه‌ای از آنها قائلند که اقنوم مسیح که همان علم است شاخه ایست که از اقنوم رب تعالی که همان حیات است منشعب می‌شود، و معنای پدری خدا و پسری مسیح این است که این از آن منشعب گشته است، طایفه دیگری می‌گویند آن حقیقتی که تا قبل از مسیح بنام پروردگار نامیده می‌شد، مقارن آمدن مسیح به حقیقت دیگری که همان مسیح است منقلب شد، طایفه دیگری می‌گویند پروردگار در مسیح حلول کرد.
باید دانست که این سه قولی که در باره مسیح دارند هر سه با آیه شریفه" ان الله هو المسیح ابن مریم" قابل انطباقند، بنا بر این مراد از کسانی که این حرف را زده‌اند تنها قائلین به انقلاب نیستند، بلکه جمیع نصارا است که در باره مسیح غلو کردند، و اینکه مسیح علیه‌السّلام را به پسری مریم توصیف فرمود، خالی از اشعار و دلالت بر جهت کفر آنها نیست، برای اینکه می‌فهماند که آنها الوهیت را نسبت به یک انسانی داده‌اند که انسان دیگری او را زائیده است و هر دو از خاک خلق شده‌اند، خاک کجا، خدای پاک کجا؟! " و قال المسیح یا بنی اسرائیل اعبدوا الله ربی و ربکم... "
این آیه استدلال می‌کند به گفتار خود مسیح بر کفر آنان و بطلان عقیده شان، چه گفتار خود آن حضرت که فرمود: " اعبدوا الله ربی و ربکم- بپرستید الله را که هم پرورش دهنده من است و هم پرورش دهنده شما" دلالت دارد بر اینکه او خود مربوب است، یعنی دیگری رب و پرورش دهنده اوست، و در مربوبیت بین او و مردم فرقی نیست و اینکه فرمود:
" انه من یشرک بالله فقد حرم الله علیه الجنة" دلالت دارد بر اینکه این گناه یعنی در الوهیت برای خداوند انباز گرفتن، شرک است، و مرتکب آن کافر، و نیز دلالت دارد بر اینکه بهشت بر کفار حرام است،

۳ - پانویس

---